Forum Eksploracyjne

Od trzydziestu lat planowana jest budowa zbiornika zaporowego na rzece Wisłoka w Beskidzie Niskim. Sinusoidalnie temat przycicha i staje się głośny w lokalnych mediach a nawet w Sejmie. Na inwestycje potrzeba ok. 1mld złotych a wysiedlenia mieszkańców będą konieczne chociaż nadal (zgodnie z tym co piszą w necie) wydawane są pozwolenia na prywatne inwestycje na newralgicznym terenie. Czy budowa dojdzie do skutku trudno orzec, zresztą nie jest to najważniejsze na tym Forum.
W związku z planowanym przedsięwzięciem przeprowadzono w latach 90-tych badania geologiczne drążąc sztolnie. Jak wynika z opowieści „lokalnej babci” takich podziemnych obiektów było trzy.
Pierwszy – dostępny, znajduje się tuż nad brzegiem rzeki a dwa pozostałe po drugiej stronie doliny, nieco powyżej jej biegu, na skraju łąki. Dostępny obiekt zaopatrzony jest w kratę, która od lat nie jest zamykana. Na całej 50 metrowej długości zabezpieczony jest obudową ŁP, obrzuconą zaprawą. Występują tu i chyba zimują nietoperze. Najłatwiej dostać się do niej forsując w poprzek Wisłokę (woda sięga powyżej kolan).
Dwa pozostałe obiekty zabezpieczone zostały żelbetową płytą wkopaną pionowo przed otworem. Na tą chwilę ich ujścia są mało czytelne w terenie. W okresie wegetacji roślin, gdy pokrzywy sięgają po… raczej trudno je szukać. Podobno były zalane wodą a ich długość szacowano na 200 i 100 metrów. W razie poszukiwań miejscowi bez problemów wskażą miejsce. Podpowiedzią mogą też być rosnące brzózki (jedyne w okolicy).

Po upływie dokładnie roku, przy okazji odwiedzin szlaku opuszczonych wsi (Czarne, Radocyna, Długie) udało nam się zawitać do Myscowej - Kąty. Tym razem kierując się wytycznymi miejscowego dziadunia niemal natychmiast trafiliśmy na drugi podziemny obiekt w tej lokalizacji
Obiekt - Sztolnię II - szacuje się na 200m długości! Odnalezienie w terenie rzeczywiście nie jest proste. Pokrzywy i inne dzikie zielska zniechęcają do poszukiwań. Szczelina pomiędzy obudową ŁP a płytą zasłaniającą wejście jest przykryta gruzem (by jakiś zwierzak tam nie wpadł - dla dziecka jest za wąsko). Ponadto zachowała się oryginalna krata zamykająca portal, której zawiasy zardzewiały a muł zalegający spąg dodatkowo uniemożliwia otwarcie jedną ręką... Na tą chwilę można jedynie wsadzić łapkę z aparatem i na tym kończy się eksploracja. Obiekt wymaga kilkugodzinnych pieszczot (odkopanie w całości płyty i jej przemieszczenie lub bifurkacja wstępnej części stropowej
Zatem wygląda na to że od 30stu lat, od czasu zaniechania prac związanych z pracami geologicznymi nikt tam nie był...

Z mapką odnalezienie Sztolni II nie powinno być trudne. Pozostaje jeszcze zagadkowa Sztolnia III ???

Niezłe znaleziska!

Podczas letnich upałów Wisłoka w swoim górnym biegu stanowi fajne miejsce dla ochłody. Podczas jednego z takich pikników postanowiliśmy odwiedzić zakrzaczoną podstawę wzgórza, gdzie według miejscowych znajdują się sztolnie badawcze wykonane dla potrzeb mającej powstać tamy. Jeden wylot już kiedyś namierzyliśmy (fotki z tej akcji znajdują się powyżej). Spore było nasze zaskoczenie gdy okazało się że oba obiekty są już udrożnione!
Dawne wyloty zabezpieczone potężnymi płytami drogowymi ustawionymi jedna na drugiej w pionie. Płyty dopchnięto sporą ilością ziemi. Łatwiejszą metodą dla eksploratorów było ściągnięcie pierwszego metra stropu i tą drogą dostanie się do wnętrza obu z obiektów.
Stan wody w obiektach wacha się w zależności od pory roku. W lecie 2022 podczas naszej pierwszej tam wizyty w Sztolni nr 2 woda maksymalnie sięgała trochę powyżej pępka. Natomiast w lutym 2023 nawet w wysokich woderach nie było możliwości dojść do końca obiektu. W świetle latarki widać było że od lustra wody pozostaje tylko kilkunastocentymetrowy odstęp do stropu. W Sztolni nr 3 poziom wody też jest zmienny lecz wodery w zupełności wystarczają.

Oba obiekty z uwagi na niewielką szczelinę występującą pomiędzy wspomnianymi płytami blokującymi wejście a krawędzią ociosu były na tyle szerokie by mogły zmieścić się w niej popielice. Zwierzaki zwabione chłodem w upalne dni bądź wiedzione ciekawością wchodziły do środka. Niestety była to droga bez powrotu… Gładkość płyty uniemożliwiała wspinaczkę nawet dla tak zwinnych zwierzaków. W Sztolni nr 2 naliczono aż 23 truchła a w obiekcie nr 3 – pięć trupków. Celem uniknięcia podobnej sytuacji do obu sztolni wsadziliśmy po konarze po którym spokojnie mogą się wydrapać. Wprawdzie utrudnia on wejście ludziom do środka lecz skończonej penetracji prosimy o ponowne umieszczenie go w tym samym miejscu!

Sztolnia nr 2 (Sztolnia Martwych Popielic) dostępna jest przez „otwarty” wstępny odcinek stropu, który pozbawiono obudowy z bloczków. Zejście odbywa się po zamontowanej wewnątrz kracie, blokującej dawniej dostęp w głąb obiektu. Sztolnia liczy ok. 120m długości. Chodnik główny ok. 100m. Na jego 70 metrze znajduje się odnoga w lewo długości ok. 20m. Wewnątrz stagnuje woda, która w najgłębszym miejscu ma ok. 1-1,7m (w zależności od pory roku). Zatem wodery latem też są przydatne. W środku wyczuwalny jest ewidentnie zapach siarkowodoru, nie został on jednakże zdiagnozowany z uwagi na brak profesjonalnego detektora.

Sztolnia nr 2 (Martwych Popielic) - fotki z lata 22.

Sztolnia nr 3 (Sztolnia Żabia) ma ok. 70m długości, nie posiada bocznych odnóg. W obiekcie stagnuje woda (w lecie poziom do kolan, w zimie do połowy uda). Wejście odbywa się przez pionowy otwór poprzez „dezaktywowany” wstępny odcinek stropu sztolni. Ten obiekt też stanowił pułapkę dla popielic (5 pływających zwłok). Ponadto występują tu żaby.